De dag begon om 4 uur ‘s ochtends. We moesten om half 6 zijn uitgecheckt bij het hotel. 4 uur was ook eigenlijk iets te vroeg, maar we werden wakker gemaakt door een wake-up-call van het hotel. Om half 6 werden we opgehaald door de chauffeur en gids. Zij brachten ons naar het vliegveld in Lombok. Toen ik daar aan kwam kreeg ik al gelijk pijn in mijn buik. Het vliegveld was heel ouderwets en niet onderhouden. Alles werd met de hand geschreven en er was heel veel rommel. Wij waren ook bijna de enige blanke mensen. Hele groepen gingen eerst naar Jakarta om zo naar Mekka te gaan. Wij zouden naar Denpasar vliegen. Uiteindelijk mochten we naar buiten en moesten we naar het vliegtuig lopen. Het was een klein propeller vliegtuig. Nu was ik helemaal bang...

Voor mij liepen een paar oude vrouwtjes die geen koffer hadden maar een kartonnen doos op hun hoofd. Wij waren een van de weinige met zoveel koffers. Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten viel de spanning wel van me af. Het was maar een half uurtje vliegen naar Denpasar en eigenlijk vond ik het wel heel erg leuk. Een klein vliegtuigje heeft ook wel wat.

Op Denpasar moesten we 3 uur wachten op het vliegtuig naar Kupang (Timor). We moesten daar ook met de controle onze nagelschaartjes inleveren.

Na 3 uur te hebben gewacht mochten we het vliegtuig in. Het was een modern en nieuw vliegtuig, dat vond ik wel fijn. De reis naar Kupang duurde 1,5 uur. Ik zat bij het raam dus onderweg zag ik alle eilandjes van Indonesie liggen. Lombok, Sumba, Sumbawa, Flores, de Komodo eilanden en nog wat eilanden waar ik de naam niet van weet. En toen kwam Timor!

We werden opgehaald door Lala, Morris, haar broer met zijn vrouw en kinderen. We zijn gelijk naar het huis van de familie gegaan. We zagen daar Dimas en de moeder van Lala. Ook zagen we Enya (zus van lala) en haar man en nog heel veel nichten, neven, ooms en tantes. Oja en hun kinderen natuurlijk. Morris was op het begin best verlegen bij ons en wilde alleen maar bij Lala zijn. Na een half uurtje besefte Morris weer dat Opa, Oma en Suzanne er waren. Morris speelt best veel met de kinderen van hun familie. Dimas heeft nergens last van, maar die beseft ook nog niet zoveel.

We zagen nu voor het eerst hoe hun daar nou leven. Dat is wel even wat anders dan in Nederland. Het was primitief, maar volgens mij hebben ze voor deze omgeving nog best veel. We werden heel hartelijk ontvangen door de familie. Het was heel gezellig. We zijn na een uurtje ongeveer naar het hotel gegaan. Het hotel viel wel een beetje tegen. Het is hier best vies allemaal en slecht onderhouden. Het personeel praat ook heel slecht engels, waardoor er al veel misverstanden zijn geweest. Zo wilde mijn vader kip zonder bot. Hij had het wel 5x uitgelegd en hun bleven maar oké knikken. Hij kreeg uiteindelijk kipkluifjes. Mijn moeder wilde een gekookt ei en kreeg een gebakken ei. En zo gaat het maar door. Maar het is maar voor twee nachten, dus zo erg is het nou ook weer niet.

We zijn aan het eind van de middag weer terug gegaan naar de familie. Er was nog meer familie gekomen om ons te ontmoeten. Er was 1 stel met 2 kindjes, zij hadden 1 uur lang op de scooter gezeten met z'n vieren.

We hebben de familie cadeautjes uit Nederland gegeven. Natuurlijk wel echt Nederlandse cadeautjes, zoals handdoeken, theedoeken en pennen met molens er op. Ze waren er erg blij mee. Ook hebben we nog een foto mapje aan hun gegeven van onze familie. Verder hebben we nog op de laptop foto's van Nederland laten zien. Het was erg leuk om bij hun te zijn.

Vandaag gaan we in de loop van de middag weer naar de familie toe. We nemen ze dan mee uit eten. Ik hoop echt dat ik de foto's van de familie op de site krijg. Het internet is hier heel erg langzaam.